en sevdiğim filozoflardan olan michael huemer'ın "economics" başlıklı makalesinin girişinde verdiği varsayımlardır. özet geçmek gerekirse, şöyledir:
İnsanlar bir şeyler isterler ve istedikleri şeyleri elde edecek şekilde hareket etme eğilimindedirler. Bazen isteklerimiz birbirberiyle çatışırlar, bu yüzden istediğimiz farklı şeyler arasında seçim yapmak zorunda kalırız. Böyle bir durum gerçekleştiğinde normal olarak daha fazla istediğimiz şeyi seçeriz. Bu şekilde davranmaya rasyonellik, daha spesifik olarak araçsal rasyonallik denir. Araçsal rasyonellik kişinin sahip olduğu bilgiye göre hedeflerine ulaşmasında en iyi araçları seçmesine dayanır.
Bu bağlamda ekonominin temel varsayımı insanların genel olarak rasyonel olduğudur. Bu nedenle, David Friedman ekonomiyi "İnsanların objektif oldukları ve amaçlarına ulaşmak için doğru yolu seçmeye eğilimli oldukları şeklindeki varsayımdan başlayarak insan davranışını anlama yolu." olarak tanımlar. Ekonomi doğayı ve araçsal rasyonel davranışın sonuçlarını konu edinir.
Hepimiz birbirimizin eylemlerini yorumlamaya çalıştığımız zaman bu temel varsayıma dayanırız. Örneğin, Suzan sıklıkla çikolotalı dondurma istiyorsa, buradan onun çikolatalı dondurma sevdiği çıkarımını yaparız. Neden? Çünkü onun istediği şeyi elde etmek için doğru yolu seçiyor olduğunu varsayarız. O, çikolatalı dondurmayı sevmiyor olabilirdi, bu durumda irrasyonel olurdu. Yani aslında nefret ettiği şeyi elde edecek şekilde davranırdı. Fakat durumun bu olmadığını varsaymıştık. Buradan, bu varsayım olmadan birbirimizin arzularını ve inançlarını tanımlayamayacak olacağımızı farketmiş olmamız gerekir.