uzun hali: komünizm parayı bulana, feminizm kocayı bulana, ateizm uçak sallanıncaya kadardır.
kısmen doğru bir laftır çünkü talepler ihtiyaclardan doğar ama bu düzende çoğunluk ne parayı (yani güzel yaşam standardını), ne iyi bir kocayı bulamaz (kaldı ki altın kafese rağmen yine vatanım diyenler çıkabilir). uçağa binenler ise yine azınlıktır ve tali bir konudur.
zincirlerinden başka kaybedecek bir şeyi olmayanlar davayı satmazlar ama bir şeyler elde edebilecek durumda olanlar satabilirler (bkz:işçi aristokrasisi) ve (bkz:ev zencisi)
bu durumda zincirlerinden başka bir şeyi olmayanlar üzerine yoğunlaşmak, onları ışide, boko harama terk etmemek gerekiyor belki de.