belli bir seviyeye kadar böcek fobisi fobiye sahip kişi tarafından yenilebilirken, bir seviyeden sonrası için psikolojik destek almak gereklidir.
bende de vardı bir dönem bundan. gümüşhanede ikamet ettiğim sürede salonda yatıyordum ve geceleri sağa sola çarparak hareket eden böceklerin sesleri yüzünden uyuyamıyordum. sonra bir gece 3.30 civarı uykusuzluk ve baş ağrısı mağduruyken inanılmaz sinirlendim, fobiyi, tiksintiyi falan siktir edip aldım elime terliği ve görebildiğim, duyabildiğim her böceğe vahşice saldırdım. o gece evden tam 14 böcek cesedi çıkarttım ve fobimi de böylece yenmiş oldum. sonrasında izlediğim belgeseller, yaptığım araştırmalar vb. derken görüntüsü güzel olan bazı böceklere sempati duymaya, hatta nerdeyse sevmeye başladım. (bkz:peygamber devesi) (bkz:yusufçuk) diğerlerine olan tiksinti duruyor ama artık korkmuyorum.