eğitim sistemimize hiçbir zaman itibar etmedim ve asla da etmeyeceğim, çocuğumun yürüdüğüm yoldan yürüyecek olmasını bilmek deli ediyor beni. okulun neye yaradığını bile anlayamıyorum artık, senelerce çocukların yeteneğini köreltip onlara zekânın ölçülebilir bir şey olduğunu dikte ediyorlar, çocuğun zekâsını sikik test sorularıyla ölçebildiklerine inanıyorlar. haftada onlarca saat gereksiz derslerle, ödevlerle, sınavlarla çocukların hayatını bitiriyorlar. inanın artık midemi bulandırıyor bunlar, başarısız bir öğrenci değildim, ortaokul ve lise boyunca bursum vardı, bunu yan gelip yatmış biri olarak söylemiyorum. son 5 senede okuduğum kitaplar, beynimi dersler dışındaki konulara yoğunlaştırmış olmam ve edindiğim tecrübeler üstünden sonuçlara varmam beni okulun 50 senede getiremeyeceği noktaya getirdi. hayatı kendim gibi anlamayı öğretti, köpek gibi hissetmek zorunda olmamayı, mesleğim için hayatımı ve hayallerimi satmak zorunda olmadığımı öğretti bana. bu konuyla ilgili çok uzun yazabilirim ama sözlükte bulunan çoğu kişiyle aynı düşündüğümüz için gerekli olmadığı kanısındayım, bilinçli olan herkes konunun farkında. samimiyetimle söylüyorum bunu, bunca insanın hayatına gerçekten yazık, çok yazık.