Bir diğeri de propaganda yapamamak. Ezilen halkların ve proleterya sınıfının yanındayız, peki ama onlar bizim yanımızda mı? Bunu düşünmemiz gerekir. Kaç işçiyle oturup konuştunuz? Kaç insanın derdine çare buldunuz? Bu dert, illa ki politik olmak zorunda değil. En basit olarak mahallenizde ki yaşlı teyzenin poşetlerini evine kadar taşıyın mesela. İnsanlar sizin iyi insanlar olduğunuzu bilsin, onların adına bir şeyler yapmaya çalıştığınızı bilsin. ;
Veya mahallede ki gençlerle faaliyetler yapın. Piknikler, sinevizyon gösterileri vb. Halkla iç içe olunması gerekirken günümüzde bir çok siyaset halktan kendini soyutlaştırmıştır. "İşçi sınıfının partisiyiz!" demeden önce, işçilerin zorluklarını anlamanız gerekir diye düşünüyorum mesela. Ayağına şantiye çamuru değmemiş, eli hiç sanayide yaralanmamış/kirlenmemiş bir insan, işçilere pek samimi gelmez diye düşünüyorum.