"Bayan dediğin... İle başlar bu cümleler. Kimi yerde kız olur kimi yerde kadın ama bu başlangıç her daim aynıdır. Yemek yapmaya, çocuk yetiştirmeye ve minyatür insanları doğurmaya zorunlu bir kesimiz ne yazık ki. İsteklerimiz doğrultusunda değil de evlendiysek 'kocama sorayım, kocam bilir vs' evlenmediysek 'babama danışayım vs' haydi cocukken aile bizim dunyamizdir babaya sorulur anneye sorulur bu çok büyük bir mesele değil ama 'kocam her şeyi bilir' felsefesine sahip kadınları bugün hemen hemen her yerde görebileceğiniz,çarşaflı çarşafsız en ufak fikre sahip olmayan kişilerdir, ha fikirleri vardır açıklamıyordur onu bilemem ama ezilmekten geri duramaz böyle giderse.
Bir toplum düşünün kadınların zevkleri köreltilmiş erkeklerinki yüceltilmiş.
Küçüklüğümden beri erkek olayı hayal etmişimdir. Gecelere kadar oturup mahallede oynamayı, habersizde oraya buraya gitmelerini,yapılarını,gördükleri ilgiyi çok kıskanmışımdır. Çalıştım çabaladım o role adapte olmayı başardım. Erkek 'gibiydim' artık. Mutluydum. Ta ki anneannemin teyzemin 'sen kızsın ne bu hal?' diye sordukları sorular annemin kafasında yer etmiş artık cinsiyetime bürünmüştüm tekrar. Kakaladıkları meslekler, söyledikleri sözler, aman kızım şunu yapma, aman kızım bunu yapma gibi söylemler ile hayattan soyutladım kendimi.
Evet gelelim erkekler konusuna. Erkekler ağlamaz,evin direği erkektir,her daim güçlüdür vs. Gibi çokta ithamlar vardır. Ağlamak en yüce insani duygudur açıkçası bunun ihlali gibi bir şey düşünülemez. Hayır her erkek baba olmak istemez. Her erkek mühendis olmak zorunda da değil. Onlar da narin olabilir herkes gibi. Kendini güçlü göstermek zorunda değil.
Toplumdaki cinsiyet rollerinden ,onun bunun söylediklerine takılmadan keyfinize bakmaya çalışın. Her ne olursa olsun.