kitap genel olarak çok güzel. sağlam bir felsefi zemini olan sosyalizm eleştirisi var. fakat camuş abi başkaldıran insanın başı kaldırmasının çıkış noktasında tamamen yanlışlığa düşmüş. devrimciliği ve devrimcilerin bahanelerinden birini,hatta ilkini, insan sevgisine yormuş. sen tabi, sovyetlerin tokatladığı ve vatanını en azından kotardığı ss'lerden uzak, ortalama üstü bir toplumda şarapları hüpleterek yazıyordun bunları babacım.bir kaç on yıl sonra sana bataklıktan merhaba; sevgi gerekmiyor bu iş için. yıldırıcılığın bahanesi de sevgi olamaz asla. yıldırıcıları duygusal resmetmiş babacım. duygusal ifade ederken erdem sosunu eksik etmemiş, alayda etmemiş. aslında kitap dalga havasında.fakat o kısımlarda ceketin önü ilikleniyor. içten içe özeniyor çünkü paşam.neyse. yok be babacım. nah tırnağım kadar insan sevgisi varsa namerdim. kimseyi sevmek zorunda değilim. değiliz. hakkımız olan; sevilebilecek insanı yaratacak düzeni istemektir. kabul edilmesi gereken, sistem şiddetinin,yarattığı yıkım ve mağduriyetin seçici değil rastlantısal olduğudur. benzer sıkıntıları ve günleri yaşadığım, benzer alanları paylaştığım insanların başına gelenler kendi sevdiklerimin veya benimde başıma gelebilecekken beni neden fasulyeden sayarak eylemselleşmeyecek bunu açıklarsan kabullenirim. bu felsefen tutmamış. ha, bu empatiden doğan bir sevgi olabilir mi?.. olur tabi. oluyor arada. yanından geçip gidince uçuyor ama. demek ki salt bahane o olamaz. gerekircilikle oluşması gereken hazdan feragati yaratan da buradan hareketle oluşan ilkelerdir. sen hiç bir şeyi anlamak istememişsin ama.içinde vefat ettiğin facel vega'da ikinci dünya savaşı sonrasındaki krizden fırsat bularak piyasaya çıkan bir marka. chrysler gibi güçlü motor kullanmasının yanında oldukça hafif, hasara açık ve güçsüzdü..hızlı olmak istiyordu çünkü sonradan toparlayacak olan büyük markaların pazarında parlamak istiyordu.hiç düşünmedi kendisine binip gezecek fransız felsefeciyi. rekabetçiydi.. huzur içinde uyu.