cellat uyandı yatağında bir gece
"tanrım" dedi "bu ne zor bilmece :
öldürdükçe çoğalıyor adamlar
ben tükenmekteyim öldürdükçe..."
yıllanmış bir ağaç gibi köklü, gür
yalan hiç yıkılmayacakmış gibi görünür
hükmü verilmiştir oysa :
yıkılacak. çürümüştür.
eskidenmiş sabredip murada ermek
şeyhin kerametini bekleyerek
öyle zamanlar yaşamaktayız ki dostum
erdemdir bazen, sabretmemek...
elinde ne piyon kaldı, ne vezir, ne kale
düştü birbiri ardına atlar, filler
ama şah hâlâ direnmekte
yeni taşlar bulundu çünkü : köpekler...
burjuvalar kocaman duvarlarla
çevirmişler avlularını
ama bir kiraz ağacı gördüm geçen gün
dışarı uzatmıştı en çiçekli dalını
ataol behramoğlu
(üstadın dörtlüklerinden kolajdır.)