Türk olay hikayeciliğinin temsilcisidir. "bir şeyleri başlatan adam" olmak bazı amatörlükleri de beraberinde getirir, diye bilinir ama ömer seyrettin hikaye konusunda bu genel kanıyı yıkan müthiş bir istisnadır. Hikayeleri kurgu, bilgi ve mesajın oturması ve uyumu açısından ülkede 100 senedir hikaye yazılıyormuş gibidir. Gereksiz öğüt verme çabasına girmez, ne söyleyecekse kahramana söyletir, yaptırır.
Efruz bey, sağlam bir dönem ironisidir örneğin. Hikayeler şu anda çocuk hikayesi olarak basılsa da çocuklar için yazılmamıştır. Ve Diyet, kaşağı ve ant hikayeleri çocukluğumun katilidir. Behey ömer seyfettin, böyle çocuk hikayesi mi olur? O kütüğün üstünde koca ali'nin kanlı kolunun resmi gözümün önündedir. (hangi kıytırık yayıneviyse) ama pembe incili kaftan'daki muhsin çelebi'ye halen aşığım galiba.
Hikayelerinin neredeyse tümü bir erdemi anafikir olarak alır. "Değerler eğitimi" adı altında hurafe dini bilgiler verileceğine okutulacak ömer seyfettin hikayeleri çocuklar için daha niteliklidir. (resimleri uygun olanlar mümkünse)