Öncelikle sevgi ile alakalı David Burns'un iyi hissetmek kitabından bir alıntı yapmak istiyorum.
Sevgi bağımlısı olmak; sevgiyi onsuz yaşayamayacağınız bir ihtiyaç olarak görürsünüz. Sizin için önemli insanları kaçırmaktan korktuğunuz için ilişkilerinizde aşağı rolleri kabullenirsiniz. Bunun sonucunda çoğunlukla size olan saygılarını kaybederler ve onların sevgisi olmadan yıkılacağınız tutumunuzdan ötürü sizi bir yük olarak görürler. İnsanların sizden uzaklaştığını gördüğünüzde acı veren, korkunç bir yoksunluğun pençesine düşersiniz. günlük sevgi ve şevkat dozunuzla yetinemeyeceğinizi fark edersiniz. "sevgi alma" zorlantısı ile tükenirsiniz. bir çok bağımlı gibi bir "mal"ı almak için zorlayıcı, yönlendirici davranışlara girersiniz. ironik olarak, ihtiyaç içinde, bu aç gözlü sevgi bağımlılığınız bir çok insanı uzaklaştırarak yalnızlığınızı artırır.
trip atmanın da bu sevgi bağımlılığı ile alakalı olduğunu düşünüyorum. ilginizi her kaybettiğinizde sevgiye aç gibi triplere girer bizim insanımız ve bu da erkeğin onu bir yük olarak görmesine, uzaklaşmasına ve kişiyi yalnız bırakmaya kadar götürür kanaatindeyim.