hepimizin vardı kabul edin, bakmayın böyle beylik şaflar ettiğimize şimdi, küçükken hepimiz salaktık...
ben küçükken dedemi allah sanıyordum.
çünkü o hep güçlüydü, ne desem yapıyordu, bi bisikletim olsa diye dua ediyordum, gidip alıyordu… tüm dualarımı duyuyordu ve yapıyordu…
bir yaz tatilinde, mahalledeki camiye gidince anladım dedemin allah olmadığını. çok ağladım ama. aşırı ağladım. sonra dedeme de küstüm bir müddet Allah olmadığı için…
öyle şeyler işte...