Bi' süre her şeyin yaşadığım şehirde olduğuna inaniyordum (iç anadolu'da çok da küçük olmayan bi' ilçe) bu öyle bir boyut aldı ki barış manço öldüğünde cenazesini bizim sokağın başındaki mezarlığa götüreceklerini sanıp akşama kadar pencerede beklemiştim. Çocukken bayağı safmışım.