Babamın hastanede ameliyat olup dükkanın bana kaldığı anda anladım 12 yaşındaydım o zaman
büyüdüğünü anladığın an
lisede sürekli kapıştığımız bir sınıf vardı ve gün geçtikçe gerilim tırmanıyordu.bir gün en son gene birbirimize girdik.ama bu sefer ki başkaydı.ayırmaya çalışan hocalardan biri yaralanmıştı, beni fena dövmüşlerdi, ben karşıdan birini yaralamıştım, mevzu büyüktü.g*t bir müdür yardımcımız vardı, polisi aramış.ben ağzım yüzüm kan içinde bahçede oturuyordum.bir yandan kendi kendime, ulan hakan artık limitini doldurdun bu sefer kesin bitti eğitim hayatın falan diye söyleniyordum kendi kendime.bir baktım bu yvşk müdür yardımcısı beni işaret ederek alın bunu dedi.sonra bir kaç kişiyi daha polis arabasına aldılar.ben çift dikiştim,o yüzden yaşım tutuyordu.ama karakola gelen öbür elemanların ifadelerini savcıya vermeleri gerekiyordu.ben ifademi verip, hastaneye ordan da eve dönmüştüm.o gün daha iyi anladım ki artık bazı şeylerin şakası yoktu.
sıçtıktan sonra anneeeee diye bağırmamak
kendi paranı kendin kazandığın zaman.
Ygs ye yaklaştıkça anlıyorum
hastalanınca doktora tek başına gitmek zorunda kaldığın, artık ailenin götürmediği zamanlar
Çok daha keskin detaycı ve garantici hareket etmeye başlıyorsun. Buna sebep olan şey bazen bir ölüm , bazen bir aşk acısı ama genel olarak hayatın ta kendisi. Özetle hayatı anlamaya başladığın an büyüdüğünü anladığın an oluyor
Paran bitince annenden isteyemedigin zaman