Bilincimiz kapalıyken yaşadığımız duygular genellikle alkollüyken ortaya çıkar. doğru duygular olması beni her zaman şaşırtır. insanın söyleyemediği ya da içinde tuttuğu her şeyi alkollüyken söyleyebilmesi güzel mi kötü mü bilmiyorum ancak çok eskiden ciddi anlamda sarhoş olduğumda söylediklerimi yanımdaki arkadaşlarımdan öğrenmiştim. yine de bilinç bu kadar devre dışıyken nasıl içimizi dökebiliyoruz hayret ediyorum.
bilinçsiz duygularımız
Kesinlikle nefret değil. Hislerimi yönlendirebilir miyim bilmiyorum ama birinden kesinlikle bilinçli olarak nefret edebilirim.
Veya libidolarımız...
Sanırım uykuda sayıklama da buna dahil olabilir, benim de beraber uyuduğun kişiler bir çok kez bir şeyler söylediğimi bana aktarmışlardı.
niyeyse aklıma sigmund freud'u getiren başlıktır.