Biraz da hayvanlardan konuşalım. Gerçek dostlarımızdan. Ben başlayayım. Kedim var, yazar abi ve ablalarının ellerinden öper. Adı dudu. Sokakta ölmek üzere olan yavru bir kediydi. Şimdi kocaman oldu. Tasmalara sığmıyor vücudu. Onunla olduğum her an insanlığımı hatırlatıyor bana, vicdanımı... ağladığımda yüzümü güldürmeye çalışıyor elinden geldiğince. Sıkıldığımda eğlendirmeye.. yorgun olduğumda masaj yapıyor o minnak partileriyle mırıldanarak. Bazen düşünüyorum o mu bana bakıyor, ben mi ona?
Edit:imla