Ailene söyleyemezsin, bazı arkadaşlarına söyleyemezsin, cenaze namazlarını kılmak zorunda kalırsınız, kurban bayramı gelir öküzün tepesinde salavat getirirsiniz, gün içerisinde kendiniz olamazsınız.
Birgün evde oturmusuz annem ve kardeşleriyle mandalina yiyoruz. Televizyona bir adam cikmis, annem "iyi adam ama ateist keşke öyle olmasa ne kadar ayıp bir şey diye söze başladı" kardeş durur mu hiç " bu kadar aptalca birşey olabilir mi hiç Allah yoksa sen nasıl oldun bunu da mı dusunemiyorsun" diye ekleme yaptığı bir durumla karşılaşmıştım. Annedir kardeştir seviyorum kendimi anlatamıyorum yani itiraf edemiyorum. Yani onların yanında kendim olamiyorum. Kim bilir belki daha aydınlık bir gelecekte insanlar olduğu gibi yaşayabilir.