Madem hala açık açık konuşmaya korkulan şeylerin ülkesinde yaşıyoruz sen de bilmelisin bence yanımdan hiç ayırmadığım şeylerin başında sonsuza dek geldiğini.
Şu durumda,
Buraya kadar hiçbir şey normal değil.
Başında taşıdığın o küçük yüzün ve eskiden akılda kalma siyah saçlarınla sık sık yakmaya çalıştığım sigaraya üflüyorsun..
Ulan kızım sen kimsin.
Neden diye sormayı bırakalı bu kadar çok olmuşken, yani sorgulamanın bir boka yaramadığını görüp anlamışken, durumu kurtarmanın en mümkün olmayanı, sen..
Seni sıkça hatırlatması oldukça mümkün koskoca bir şehirde içinde binlerce şeyle,
Seni seninle alakasız yaşarken..
Niye gidemiyorsun?
Madem,
Madem siktir olup gitmenin içinde aynı zamanda kalmaya yetecek onca şey var,
Söylesene bana,
Bir kere söylesene,
Niye hala başkasını öpmekle iyileşeceğim gibi bir yanılgıya yüzüyorsun?
Hiçbir şey olması gerektiği gibi değil diye düşünmenin yaptığı baş ağrısı geçsin diye kendini uykulara verirken, bana bir kere iyi geceler..
de..
miyorsun?
Çünkü sen günaydın demenin ne kadar zor olduğunu iyi biliyorsun.
Kurumuş ağızda bir damla suyun bir önemi olmadığını biliyorsun,
Çünkü sen ağız dolusu sövmeyi,
Avuç dolusu sevmeyi,
Ölür gibi susmayı çok iyi biliyorsun.
Peki.
Ey güzelliği şirk,
Sesi sur,
Nefesi nöbet,
Madem şehir karışık,kalabalık başka yöne bakıyor,karanlıktan faydalanıp beni aynandan öpsene..