dün gece ergenlik hallerini bildiğim bir arkadaşımın annesi saat gece 2 gibi bana mesaj attı ve kızım veda eder gibi konuştu click me ona ulaşır mısın, çok tedirginim intihar etmesinden korkuyorum dedi. arkadaşa ulaştığımda sesinin hatta ağlamasının bile normal olmadığını anladım. geleyim, seni alayım, sen gel bize gibi şeyler söylesem de hiç oralı olmadı. saat 4 e geliyordu aradı, çok kötüyüm click me gel lütfen hiç iyi değilim kendime zarar vermekten korkuyorum dedi ve haliyle hemen hazırlanıp atladım bir taksiye, 10 seneye yakındır tanıyorum, kardeşim gibi kızcağız, canından endişe ediyorum durur muyum? yanına vardığımda elmacık kemiği şiş, burnu morarmış, sürekli sızlayan kafasını tutar halde buldum. ne oldu diyorum, dövdü beni diyor; şikayet eder gibi "her yerime vurdu, beni yoldan geçen herhangi biri gibi dövdü" diyor. neden diyorum abicim neden, beni aldatıyormuş diyor ve avazı çıktığı kadar küfürler savuruyor bağırıyor 3 metre ilerde yatakta yatan sevgili bozuntusuna. anlatıyor "böyle yaptı, şöyle yaptı, ben ona köpek oldum o biraz olsun değer vermedi bana" diye. arada bir gidiyor vuruyor uyuyan et parçasına, diğeri de uyanıp kaşınma diyor geri yatıyor. bir saate yakın bu senaryo tekrarlandı, bizimki konuştu ben dinledim. en son artık uyku bastırdı, esniyorum, dinleyemiyorum. "kalksa bir özür dilese, sarılsa yine razıyım" sözüyle benim uykumu kaçırdı. n n nnasıl yani falan oldum. öyle vallahi dedi ben artık bu kadar düştüm dedi. kusura bakma ama dedim, yapılanları sindirebiliyorsan eğer, bu kadar midesiz ve kişiliksizsen yapılanlar sana müstehak. bir kadına el kaldıran junkienin biriyle hayatını devam ettirmek istiyorsan buyur devam et, ancak bundan sonra bir daha arkadaki et yığınıyla bir problem yaşarsan beni arama dedim ve çıktım oradan. sabah barışmışlar. annesine de mesaj attım aptallık senin kızında, benim artık yapabilecek bir şeyim yok diye.