Adam Fawer'ın yıllardır okunmak üzere rafımda beklemiş kitabı. Şimdiye kadar başlamadığım için kendime küfür ediyorum.
300 sayfa kadar okudum. En sevdiğim şeylerden biri olan beynimden yanık kokusu gelmesi durumunu yaşattığı için beni direk sardı. İki yıldan fazla zamandır hayatımda matematikle çok içli dışlı olacağım bir durum olmamıştı, paslanan beyin kıvrımlarımın temizlendiğini hissettim.
Normalde romanlarda aşk arayan biri değilimdir ama Nava ve caine ikilisinden büyük elektrik aldım. Betimlemeler o kadar gerçekçi ki, kitabı bıraktığımda gerçek dünyaya alışmakta zorlanıyorum birkaç saniyeliğine. Sonunda ne olacağına dair yaratıcı bir fikir üretemiyorum ama 300 sayfalık yorumum; mü-kem-mel, kel, yel.