Ülkeyi kendi babasının tapulu malı gibi gören güruh'un elbette rahatsız olacağı kesim. Ancak efenim söyle bir sorunumuz var, maalesef ki bu insanların yöneltilmiş nefretleri suriyeliler mülteci olmazdan evvel ülkenin kendi halkına yöneltilmiş idi. Eskiden vay efenim istanbulum'da, izmirim'de (kürt, ermeni, yahudi, vs.) istemiyorum çığlıkları atanların çocukları bugün öğrenilmiş devletçilikle mültecileri istemez oldular. Ne yazık ki bunun kendi olamamışlıkları ile alakası büyüktür. İşin en mekanik yanı ise her yerde olduğu gibi bu efretin yine işçi emekçi kısmı üzerinden örgütlenmesi, nitekim türkiye'de de bu Suriyeliler geldi işsizlik arttı, o oldu, bu oldu hedeflendirmeleri mültecilerden evvel de maksimum orta düzey bir yaşam süren kesim tarafından dillendiriliyor.
Tamam belki bu son olguya şöyle bir argüman üretilebilirler; ya kardeşim elbette ki biz söyleyeceğiz, cefasını çeken zenginler değil ki, bizleriz. O xaman şu hatırlatmayı yapmak elzem olur. Milliyetçiliğin mesul olduğu her savaşa zemin olarak hedef ve nefret üretmeyi yoksul kesim üzerinden tamamlamasına karşı duralım ve biz böyle yaşamak istemiyoruz diyelim ama aynı zamanda biz mültecilerinde sadece hayatta kalabilmek için kendilerini pazarladığı (ki bu durumdan gayet joşnut bir toplum mevcut) bir düzene de karşıyız.
Yani sözün özü brolar devlet merkezli sistemin seni yapmak istediği kalıp kişilikten kurtul ve kendi haklarının başkalarının haklarını savunmakta okduğunu anla. Çomarlık mevcut hükümetin yarattığı birşey değildir, sende her devrin çomarı olma.