her insanın içinde kendisinin olduğu cinsiyetin zıttını taşıdığına inanırım. bazen istemeden de olsa bunu dışarı vurabiliyoruz sanırım. mesela babalık bence çakma anneliktir. bazı kadınlardaki maçoluğun da kaynağı da bu olabilir diye düşünüyorum.
bu durumun farkına varıp kabullendiğimden beri hayatımda bazı değişiklikler yaptım.
mesela her gece pelerinimi giyip sokağa çıkıyorum.
siyah pelerinimin altında hiçbir şey olmadan çırılçıplak bir şekilde dışarı çıkıyorum. bir de kırmızı yüksek topuklu ayakkabılarımı giyiniyorum erkek halimden utanmadan. tam gece saatlerinde çıkıyorum sokağa.
en yakın caminin avlusuna gidip abdest alan titrek ak sakallı ihtiyara selamünaleyküm diyorum. ihtiyar beni görünce şaşırıyor, karanlıktan dolayı mı böyle göründüğümü merak ediyor. tam aleykümselam diyecekken pelerinimi açıyorum ve çıplak bedenimi ihtiyara zorla seyrettiriyorum.
birkaç saniye sonra tiz çığlıklar atıp kırmızı ayakkabılarımın topuğuna basa basa uzun adımlarla kaçıyorum. bunu bazen de kadınlara yapıyorum ama gecenin bir yarısı sokakta kadın görmek pek de mümkün olmuyor.
bir köşede durup çöp arabasının gelmesini bekliyorum o sırada pavarotti taklidi yapıyorum. çöp arabası gelince hemen arkasına asılıyorum. rüzgar pelerinimi arkadan havalandırıyor, beyaz vücudum gecenin karanlığını aydınlatıyor. çöpçülere çöpleri arabaya koyarken yardım ediyorum. onlar da kaçamayacak benden. pelerinimi kaldırıyorum bütün vücudumu seyrettiriyorum. kendi etrafımda dönüyorum o sırada adeta bir yarasa gibiyim.
yine çığlık atıp koşarak uzaklaşıyorum pelerinim uçuşuyor çöpçüler beni seyrediyor. belki de onların hoşlarına gittim ya da gitmedim bilmiyorum.
fakat bu şekilde onların da benim gibi içimizde karşıt cinsiyet taşıdığımız gerçeğini anlamalarına yardımcı olduğumu düşünüyorum.
içime file giyinmeyi düşünüyorum bi dahaki operasyonda