"Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız "
Attila ilhan-mahur beste
Attila ilhan şiirin hikayesini şöyle anlatıyor;
"12 mart sonrasının kahır günleriydi. Bir sabah radyoda duyduk ağır haberi: denizlere kıymışlardı. Karşıyaka'dan izmir'e geçmek için vapura bindim. Deniz bulanıktı; simsiyah, alçalmış bir gökyüzünün altında hırçın, çalkantılı... acı bir yel esintisinin ortasında aklıma düştü ilk mısra... vapurda sessiz bir köşe bulup yüksek sesle tekrarladım. Vapurdan indikten sonra da rıhtım boyunca bu ilk mısraları tekrarlayarak yürüdüm."
Şiiri okuyan herkesin kadın ismi zannettiği müjgan var ya hani. Hah o işte eski dilde kirpik demek. Attila ilhan bu şiirde müjgan isimli bir kadınla beraber ağlamıyo aslında. O, 6 mayıs 1972de idam edilen deniz'e,yusuf'a ve hüseyin'e ağlıyo.