12 aylık sürecin son (asteğmenler o dönem 12 ay yapıyordu, şimdi ne kadar bilemeyezaim) 10 gününde otuz kişinin içinden benim bacağıma denk gelen fındık büyüklüğünde şarapnel parçasının, akabinde yaşadığım 6 ayı yatalak, altına sıçan biri olarak geçirmemi sağlaması, herhalde en kötü anılardandır.
Ancak o altı ayın beni ne kadar büyüttüğünü şimdi düşününce, 'iyi ki yaşamışım' dememe sebep oluyor.
Acı kadar etkili, acı kadar akılda kalıcı bir öğrenim şekli olamaz arkadaş