Hüseyin şimşek'in alttaki yazısını eklemek istediğim başlık.
Çanakkale'yi evliyalar sayesinde "kurtarmışız" ya hatırlarsınız.
O evliyalar Sarıkamış'ta yoktu; çünkü soğukta çalışmıyorlar.
O "evliyalar" Ankara'da 300 kilogram plastik patlayıcıya karşı da çalışmıyorlar.
Ancak bizim kanımızla emeğimizle yazdığımız zaferlerin üstüne gelip oturuyorlar.
Hayır, bize göklerden ve yerlerden bir kurtuluş vaadedilmedi, biz onu kendimiz yazdık.
Kollarımızla, kafamızla, emeğimizle.
Sahte masallarınızı dinleyecek zamanımız olmasın isterdim ama abartılı embesil masallarınız din ile palazlanıp büyüyor, salaklığımız artıyor.
Gerçek emek ve somut kayboluyor, sahte inançlar ve soyut salaklıklar ülkeyi pençeleri arasına alıp dudaklarından akan kan ile gülüyor.
Sivri diliyle dudaklarını yalıyor, o çirkin çember sakalını sıkıp kan akıtıyor.
Bize bakıyor, eskaza açıkta kalsak parçalar bizi acımadan bu canavar.
Bu yüksek cephede daha iyi görülüyor acizliğiniz, aşağılığınız, barbarlığınız.
Sahte kahramanlar sizi!
Gerçek kahramanlarsa biziz!
Çocuk tecavüzüne karşı hâlâ rahatsız olabilen bizler.
Bu ülke İran olmasıysa bizim sayemizde ve biz pençeli ellerin arasında güç kaybedip yorulmaktan ve yavaşlatmaktan başka bir şey yapamıyoruz.