Doğru olan önermedir. İnsanlığın yavaş da olsa gelişen bilişsel düzeyi dinlerin etkinliğini azaltmakta ve insanlar ateizm, agnostisizm vb. gibi tanrıdan şüphe duyan veya direkt reddeden görüşlere ya da en azından deizm gibi görüşlere kaymaktadır. Zaten tanrı inancının eninde sonunda evrileceği yer deizmdir ve deizm de dinleri reddeder.
Tabii ki bu yazdıklarım tamamen varsayım. İnsanlığın ortalama zekası ve bilgi düzeyinin gelişimi durabilir, gerileyebilir hatta yeteri kadar gelişim sağlanamadan insanlığın sonu bile gelebilir.
Ayrıca yazılanları okudum ve dinin de bilgiyle beraber değişeceği görüşüne katılmıyorum. Unutulmaması gerekir ki dinler etik kurallar, toplumun o zamanki ahlak kuralları (eşcinselliğin hristiyanların azımsanamayacak kadarı tarafından günah sayılmaması gibi) ve dogmatik bilgilerden oluşur. Bilim dogmatizmi tamamen ortadan kaldırdığında geriye kalacak olan kültürün dogmatik olmayan, yani etiğe dayanan kısımlarıdır ki buna da din denemez. Ancak tekrardan söylüyorum ki bu matematikteki limit konusu gibidir. Yani diğer etkenleri yok saydığımızda (sonsuzluk hesap edilirken yapacağımız gibi) mutlak gelecekteki sondur.