Ataerkil sistemde erkeklik veya günümüz Türkiye'sinin yaygın tabiriyle “adamlık” sürekli bir performans gerektiren zorlu bir kimlik. O kimliğin inşası kadar muhafazası da belli cesaret gösterileri gerektiriyor. Çünkü erkeklik son derece kırılgan bir kimlik. En ufak bir “kırıtmada”, “dikleşememede” yerle yeksan olabilir ve adamı o kimlikten uzaklaştırarak “madamlaştırabilir”. Erkeklik, kanıtlanabildiği ölçüde “dik durabilen” veya “dik durabildiği kadar” kanıtlanabilen bir kimlik. Erkekliğini kanıtlayamayan, “dikleşemeyen”, mütehakkim olamaz. “Erkeklik, diğer erkeklerin önünde ve onlar için, kadınlığa karşıt olarak ve herşeyden önce kişinin kendi içindeki bir tür dişil korkusu içinde inşa edilmiştir” diyor Bourdieu.
Erkeklik gösterisinin mütehakkimler tarafından sıklıkla tekrarlandığı, “dik dur eğilme” direktiflerinin kalabalıklarca dikte edildiği bir toplumsal-siyasal ortamda dişil görünme korkusu erkek bireyleri bu gösterilere(erkeklik kimliği altında şiddet belirtileri) daha fazla sevkeder. Başkasının bedenini kendi kaslı ve “dik” bedeninin gücüyle yıpratma, baskılama, onu “inletme”, erkekliğini kanıtlama performansıdır.