attila ilhan'ın deniz gezmiş, yusuf aslan ve hüseyin inan için bir çırpıda kağıt ve kalemsiz zihninde oluşturuverdiği eşsiz şiiridir.
önce sözlerini iliştirelim bu harika eserin:
şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
o mahur beste çalar müjgan'la ben ağlaşırız
gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
o mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
gittiler akşam olmadan ortalık karardı
bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
geceler uzar hazırlık sonbahara
yazılış hikayesi de attila ilhan'ın kendi ağzından:
“12 mart sonrasının kahır günleriydi. bir sabah radyoda duyduk ağır haberi: deniz'lere kıymışlardı. karşıyaka'dan izmir'e geçmek için vapura bindim. deniz bulanıktı; simsiyah, alçalmış bir gökyüzünün altında hırçın, çalkantılı… acı bir yel esintisinin ortasında aklıma düştü ilk mısra… vapurda sessiz bir köşe bulup yüksek sesle tekrarladım. vapurdan indikten sonra da rıhtım boyunca bu ilk mısraları tekrarlayarak yürüdüm”.
şiirin bir diğer can alıcı noktası da hiç şüphesiz 'müjgan'dır. kimdi bu müjgan? herkes gibi ben de ilk okuduğumda şiiri üstadın âşık olduğu güzeller güzeli bir kadın sandım. ama şiirin hikayesini ve müjgan'ın anlamını öğrendikten sonra
herşey daha da bi anlam kazandı.
...müjgan'la ben ağlaşırım...
bu harika eseri yıllar yıllar sonra efsane bir sanatçı besteledi. ahmet kaya. güzel bir başka ayrıntı da ahmet kaya da şiiri bestelemeden evvel hikayesinden ve kime yazıldığından bihabermiş. izin almak için attila ilhan'ın yanına gittiğinde bizzat ondan öğrenmiş. attila ilhan da besteyi özellikle de nakaratı çok beğenmiş.
şuraya bu harika besteyi de bırakalım. dinleyin. ahmet kaya için attila ilhan için deniz, yusuf ve hüseyin için dinleyin.
https://m.youtube.com/watch?v=EVwYvmoG8Ms
ruhları şad olsun yangın ormanından fırlayan genç fidanların... yüzyıllar sonra bile müjganlar ağlaşacak anılarına.