zaman zaman bana da olan durumdur, kimseyle konuşmak istemez günlük yazar sayfanın dibine de atarlı sözler yerleştirerek rahatlarım. halbuki sonradan düşününce saçma...yani nedense her daim anlaşılmak için özel bir çaba gosteriyoruz. ama ne gerek var ki? mesele anlaşılamadan dahi sevmek ve sevilebilmek bence; herkesi anlayamayiz, her şeyi anlayamayiz. karsımızdakini anlayamadan bile ölene dek ona katlanabilecek kadar aşık olmalıyız.