şarkı olmasa bile, bir sahil kasabasının kumsalındayım. sırtüstü düşmüşüm ölümün döşeğine. saat 5.30-6, güneş tepenin ardından daha yeni baş göstermeye yüz tutmuş. rüzgar hiç olmadığı kadar serin esiyor. hiç kimse yok. deniz ayaklarımın ucunda ama dalga seslerini duyamıyorum. kuşlar cıvıldıyorum dercesine tepemde uçuşuyor ama tek bir ses bile duyamıyorum. arka fonda sadece bu çalıyor. duyamıyorum ama çaldığını biliyorum