Akp düşmanlığı sadece siyasi meselelerden ötürü artmamıştır. Muhalefetlik olsun diye de durduk yerde insanlar sinirlenmiyor. İnsanlar ölmeye başladı, bombalar patladı, eylemlerde insanlar öldü, askerler şehit oldu, elimizde var olan tohumları yetiştirmeme, dışarıdan satın alma kararı alındı. Ayrıca bunlar kısır tohumlardı. Şirketlerimiz satıldı. Ege adalarına yunanistan bayrakları asıldı. Atatürk kaç askerini feda etmişti ya izmir'de? Şimdi sessiz sedasız satılan adalar için? Kaç kadın öldü 15 yılda? Kaç tecavüzcü elini kolunu sallaya sallaya geziyor? Hiç baktınız mı pedofilinin artış oranına? Alkole zam yapıp uyuşturucu satışına denetim yapmamak neye yol açar? 2. Sınıf öğrencilerinin önüne test koyarsan güzelim taze zihni ne olur? Şimdi herkesin görüşüne sonsuza kadar saygılıyız. İsteyen tarla domatesine bile oy verebilir. Fakat alınan kararlar bizlerin, bizlerin çocuklarının, kardeşlerinin, sevdiklerinin hayatlarını etkiliyorsa; baskıcı ve zorbalıkla yapılan yönetime karşı çıkma sonucunda yine baskı ve zorba görüyorsa insanlar, yazarlar, akademisyenler, hukuk profesörleri cezaevlerindeyse mesela, işte o zaman kurunun yanında yaş da yanıyor, düşmanlık da oluyor, ikiye de bölünüyor. Bölünmek yapılacak en büyük yanlış olur. fakat akp düşmanlığı, artık kimsede sabrın kalmadığının göstergesidir.