hayatıma hep yanlış erkeklerin girmiş olması buna en büyük etkendir. şöyle bir şey de var ki ben özel hissedilmek istiyorum(hemen uuf egolu diyip geçmeyin, açıklayacağım) şahsen hayatıma aldığım erkek sayısı bir elin beş parmağını geçmez. herkese aynı muameleyi göstermem, katiyen çok çok önemsemediğim biri olmadığı sürece ilgi göstermem ki önemsemediğim kişi hayatımın ucundan dahi geçemez. benim hayatıma alacağım erkek de her kızla konuşan, her önüne gelen kızla samimi olabilen cıvık cıvık bir geçmişi olan biri olmamalı. ağır olmalı. ama ne yazık ki şöyle bir çevreme baktığımda aha aradığım erkek diyebileceğim biri yok. her kıza aynı muamele, şu kızı elde etsem ne güzel olur diye amaç güden samimiyetsiz heriflerle dolu ortalık(istisnalar var tabii ki de üstüne alınmasın kimse sadece beni bulmadı istisna olanları) her kızı annesiyle tanıştıran, özel şeyleri herkese yapan kişi istemiyorum. özel hissetmekten kastım buydu. ben bu konuda kendim gibi birini istiyorum öylesi de beni bulmuyor. bana gelenler elde edene kadar kırk takla atıp sevgimi, değerimi kazanınca hevesi kaçan tipler be. ya da eski aşkını unutmak için bana gelenler var. yara bandı mıyım yahu ben? ya da elde etmesi zor ama elde edilince bir kenara atılan bir eşya parçası mıyım? işte tam da bu yüzden erkeklere karşı hep bir hayal kırıklığım şimdilerde ise büyük bir mesafem var. işte tam da bu yüzden iki yıldır ne yahu dört yıldır bir sevgilim olmadı. flörtleri saymıyorum. iki tanesi de hüzünle sonuçlandı zaten. anlayacağınız üzere benim aşktan yana şansım yok.