benim tatlı sert, artık ihtiyarlığa yaklaşan çok sevdiğum bir teyzem var. diline küfür küfür yakışan nadir insanlardandır kendisi. bu yaşıma geldim, ne zaman aile içinde bacak bacak üstüne atıp otursam "topla da otur lan o sonradan çıkmalarını benim karşımda" diye defalarca azarını işitmişimdir. 35 yıldır yediğim bu fırçadaki "sonradan çıkmalar" cümlesinin manâsı üzerine hiç düşünmemiştim. fakat pavlov'un köpeği misali bu cümleyi duyunca ne yapmam gerektiği motor bir reflekse dönüşmüştü bende. sabahın dördünde cümlenin muhtevası beynimde bir ampül gibi çaktı ve gülmeye başladım.