Mensubu olduğum psikolojik rahatsızlık.
Sevdiğimiz kişiyi extrem derece de kıskanırız. Deli gibi her boktan şüpheleniriz. Ama genel kanının aksine, öyle baymak, sıkıştırmak, hayatı zehir etmek şeklinde değil, kıskançlığı ve şüpheyi kendi zihnimizde kendimize yaşatırız.
Arkadaşlara ve aileye bile güvensizlik vardır. Kendimiz dahil kimseye güvenemeyiz ve bazen yaptığımızın doğru olup olmadığı konusunda şüpheye bile düşebiliriz. Arkadaş veya aileye karşı kıskançlık olmuyor bende mesela, çünkü herkes kendi dalgasında kafasındayımdır o konuda. Ve bence bu rahatsızlık, geçmişte yaşanılan bir olay sonucu ortaya çıkmakta. Çünkü ben aşık olduğum kişi tarafından, çocukluk arkadaşlarımla aldatıldığım için genelde sevgili konusunda paranoidin dibi şeklinde oluyorum.
Obsesiflikte dahil oluyor hatta sevgili konusunda. O yüzden diğer insanlar pek ipimde değil.
Her ne kadar kendi kafamda binbir türlü senaryo geçse de, gerçek olup olmadığını anlayabilmek için, müthiş bir gözlem yeteneği geliştirdim. Vücut dilini ve dudak okumayı bir miktar biliyorum. Doğru ile yalanı hemen ayırt edebilirim. Birçok artı katmıştır yani bana. Eksileri ise samimi insan ilişkileri kuramamak(ki iletişimin kuvvetlidir). Zihin içerisinde süregelen bir mindfuck durumunda kalmak ve geceleri yoğun şekilde şüphe, intikam duygusuyla boğuşmak diyebilirim. Dışarıdan herhangi bir insan ile fark göremezsiniz yani dizlik bir durum yoktur. Kişi kendisiyle yaşar herşeyi. Ancak ona zarar verirseniz, sizinle ilgili olur.