zülfü livaneli halk müziğimizde çok önemli bir insandır. çok değerli türkülerimizi muhteşem bir şekilde seslendirmiştir. livaneli salt halk müziğinin ekmeğini yememiş, halk müziğinde aldığını yerine misliyle koymuş büyük bir müzik sanatçısıdır.
bizim yıllarca, yüreğimizin yanan ateşi hasret gültekenimizden dinleyip sevdiği bu türkünün de sözü ve müziği zülfü livaneli'ye aittir.
erkan oğur ve ismail demircioğlu abilerimiz de, livaneli'nin 50. sanat yılına özel çıkan albümde bu eseri hakkıyla söylemişlerdir.
bir insan ömrünü neye vermeli
harcanıp gidiyor ömür dediğin
yolda kalan da bir yürüyen de bir
harcanıp gidiyor ömür dediğin
yüreğim ürperir kapı çalınsa
esleyen yelimden hile sezerler
künyeler kazınır demir sandıkta
savrulup gidiyor ömür dediğin
dışı eli yakar içi de seni
sona eklenmeli sözün incesi
ayrılık gününü kör dereleri
bölünüp gidiyor nehir dediğin
bir insan ömrünü neye vermeli
para mı onur mu taş dikenli yol
ağacın köküne inmek mi yoksa
çırpınıp duruyor yaprak dediğin...