Dizginleyemediğim duygum. Sevdiğim kişiyi arada sıksam da ne yapayım yapım da var.
kıskanmak
Keskin sınırlar çizerek kısıtlama yapılıyorsa kıskançlık adı altında işte bu büyük sıkıntı. Ancak flört döneminde falan kıskanıp kıskandırmak hoş bir şey geliyor bana -bokunu çıkarmadan-
Kıskançlığın negatifliğini "sevgi" maskesiyle kapatmaya çalışmak beyhude bir çabadır. Kıskançlığın hele ki dozajı kaçmış kıskançlığın ana kaynağı özgüven eksikliğidir.
neden bir insan bir eksiklikten doğan olumsuz bir şeyi kılıflar uydurarak gerekli hale getirir ki? stockholm sendromu falan mıdır bu? görüştüğüm insanların kıskanmadığım için "sevmediğimi" düşünmesi sebebiyle kıskanmak zorunda kaldım bir süre. gerçekten bu kadar yorucu ve gereksiz bir duygu daha yok karşımdaki insana güvenmesem neden onla birlikte olayım bir insanın onla görüşmesi neden onla duygusal bir şey yaşamak istediği anlamına gelsin? yani duygusal anlamda görüşüyorsa bile karşımdaki insanın tepkisinde bitmiyor mu çoğu olay zaten? aldatma gibi bir durum olursa da vereceğim tepkinin ne olursa olsun değişmeyeceğine eminim kendime de güveniyorum karşımdaki insana da yetiyorum neden sevgimi göstermek için görüştüğü insanlara müdahalede bulunayım ki?