Bütün özel adlardan sonra kullanılan noktalama işaretidir.
Tuncer'e, Ankara'da, Ağrı Dağı'ndan, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde…
2) Ekinden ayrı olarak gösterilmek istenen harf ya da sözcükten sonra kesme imi konulur:
K'nin ğ'ye dönüşmesi…, -yor'dan önce geleni…, Renk'te yalnız bir ünlü vardır…
3) Rakamlardan sonra gelen ekleri ayırmak için kesme imi kullanılır:
saat 15.00'te…51'den sonra... 1970'lerde…12.00'yi vurduktan sonra…[181]
4) Özel adlardan türetilmiş sözcüklerde ekler kesme ile ayrılmaz:
Konyalı… Türkçü… Türklük… Atatürkçü… Türkçeleşmek…
5) Ancak kesme imi, kendi özgün yazımı ile yazılarak (li) yapım eki getirilmiş yabancı sözcüklerin kökünden sonra konulur:
Bruxelles'li… Bordeaux'lu… Lille'li…
6) Özel adlara eklenip (aile, gil) anlamı veren (ler) ekleri, kesme ile ayrılmaz:
Ahmetler'de toplandık… Mehmetler'le yemek yedik…
7) Ancak benzerleri anlamı veren (ler) ekleri kesme imiyle ayrılır:
Atatürk'ler… Fatih'ler… Yavuz'lar…
8) Birincinin sonunda ve ikincinin başında ünlü harf bulunan iki sözcük birlikte söylenirken, kimileyin birinci sözcüğün sonundaki ünlü düşer. O zaman yerine kesme imi konulur:
- Karac'oğlan devranım var, demim var,
Yar yitirdim düşüncem var, gamım var.
- N'eyleyim ki elimde yok irade.
- Gül dikende biter diken gül olmaz
Vız vız eden her sineğin bal'olmaz
Uyarı:
meb'us değil, mebus yazılır.