inançlı insanların inançsız insanlardan mutlu olması

'tecavüze uğradı vahşice öldürüldü çocuk tamam ama cennete gidecek allah hesabını sorar' diye düşünebilen(!) insana karşı, başka bir yaşam ve o adamın cezasını verebilecek bi tanrı olmadığını ve o çocuğun da yüzünü güldürmek için çok geç olduğunu bilen insan..

'ay kediye mama verdim büyük sevaba girdim' diye düşünebilen(!) insana karşı 'sokaklarda bir sürü aç kedi var ben bunu doyurdum ama diğerleri için ne yapabilirim' diye düşünen insan..

'allah herken rızkını verir' diyebilen insana karşı açlıktan ölenlerin olduğunu bilen insan..

herşeye gözünü kapaması için programlanmış bir dine inanan insana karşı, elinden hiçbir şeyin gelmediği zorluklara bile gözünü kapatamayan insan..

bence bu inancla ilgili degil cahillikle ilgili ve bu ulkede olunabilcek en guzel sey cahil olmak gibi.. dusunsene syrekli sikiliyorsun ama farkinda degilsin mutlusun kuslar ucuyor filan

kör cahil , zır deli arası bir yerlerde olduklarını gösterir.

Düşünme sorgulama bilme çabası içinde olma beraberinde yeni soruları doğuruyor. Olay dallanıp budaklanırken düşünce de gelişiyor. Yanıt arama çabası yol içinde yol açıyor geliştiriyor yeniliyor. Ve bunu yapan insan kendisi gibi yapanların az olduğunu, inanca değil akla güvenmenin gereğini yerine getirmeyen düşünmeyen yığınlar gördükçe bu onu zamanla mutsizluğa itiyor. Ama inanç sistemlerinde öyle mi ? Her şeyin tek bir yanıtla açıklanabilirliği var,düşünmeye gerek kalmıyor.

Sarhoşun ayıktan daha çok eğlenmesi ile denktir.

Kötü bir olay karşında inançlı insanlar "kaderde bu varmış napalim" diyip gecistirebiliyorlar. Inanmayan insanlar ise neden böyle oldu diyip olayın peşinden gittikleri için kafayı yiyorlar haliyle.

adam öbür tarafta 40 bilmem kaç huri götürücek diye kafayı yiyor tabi mutlu olacak
ha bi de karşısındakine kazık sokacaklar onun için de seviniyor olabilir

İnançlı insan genelde "allah affetsin" der ve yaptığı kötülüklerin vicdani sorumluluğunu kendinden atar. İnançsız insan ise bir kötülük yaptığında sadece vicdanı tarafından yargılanacağı için sürekli huzursuz olur.

saçmalık, çoğu kişiden mutluyum ve isteyebileceğim çoğu şeye sahibim.

türkiye devletinin sunduğu yaşamın pratiğinde arayış yoktur çünkü.insan hep mükemmeli arar fakat arayış duyguları törpülenmiş, fakir olup şükretmek gibi eylemlere yönlendirilen insanlar ne arasın zaten? acıdan haz alıyor artık o.aşkları bile ajitasyon.hayatın amacını bulduğuna inanan her insan mutlu olur.bunlarda ölünce manyak bir ortam onları bekliyor sanıyor.sen bu adamı tekrar nasıl kazanabilirsin? (bkz:solcuları bıraksak alayımızı kesecekler)