Bilmiyorum sadece bende mi böyle. Otobüste gördüğüm suratlar, içsel hesaplaşma soruları... psikoloji veya bıkkınlıktan dolayı mı böyle anlam veremiyorum dün nasılsa bu günde aynı her şey.
her günün istisnasız aynı olması
tek yaşayanlar için kesinlikle olan durumdur. kahvaltı, okul/iş (üstelik aynı yoldan gidersin), akşam yemeği, işlerine vakit ayırma zamanı ve uyuma zamanı.
Monotonlaşmış ve sisteme köle olmuşsun sen!
Sistemi yen!
Anarşizmmmm!
Gerçi benim de öyle götüm kalktı birden haklısın maalesef haklısın.
Sistemi yen!
Anarşizmmmm!
Gerçi benim de öyle götüm kalktı birden haklısın maalesef haklısın.
(bkz:kepaze bir hayat)
psikolojik yanından girecek olursak; toplum acayip kurcalanıyor ve belirli kalıpların içerisinde yaşam standardına geri itiliyor. cumhuriyetin sağladığı bir çok bireysel özgürlük saçma sapan gerici söylemlerle törpülenmeye çalışılıyor. halk da bireysel olarak reddetse de iletişim araçlarının girdiği hane sayısı ve onay aldığı kesim belli olduğundan boktan bir korku içerisinde. psikolojik yanı bu diğer yanına gelirsek. diğer bir yanı yok. psikolojik baskı mağlup edildiği an hayat yine çiçekler açacaktır. la yine devrime çıktık aq
İş + mesai + ev . Kendimi ot gibi hissediyorum. Kendime bile faydam yok