Aynı cinsten hoşlanma. Transgenderlik ile karıştırılmamalı. Eşcinseller karşı cinsin özelliklerini göstermiyebilirler. Gay olarak bu yaşıma kadar gay misin diye soran veya şüphelenen dahi olmadı. Eşcinseller genelde bakımlı ve eğlencelidir. Her erkeğin içinde ibne dürtüsü olduğunu bildiğimden ve kızlarda da bu durumun böyle olacağını düşündüğümden türkiyede bu yönelimin avrupa ülkelerinden daha fazla görüldüğünü düşünüyorum. Ama toplum baskısı ve çomarlık yüzünden ben dahi kimsenin açıklayamadığı bir durumdur. Bizi sevin bizi savunun. Bilgi al ,Oğlun yada kızında bu durumla karşılaşırsa evlatlıktan reddetme onu koru.
Eşcinsellik
çoğunlukla ülkemizde "karı gibi giyinen, makyaj yapan erkekler (bkz:kerimcan durmaz)" olarak tanımlandığı için insanların çok yanlış anladığı durumdur
Bana dokunmadığı sürece sıkıntı yok.Ama feminen erkekleri sevmem yalan yok.Onun harici sıkıntı yok.
Escinsellik bana gore kotu bisey degil sonsuz saygi duyarim bana bi zararlari yok benimde onlara zararim yok saygi cercevesinde yasayip olelim
homoseksüellik.
Kendi cinsinden hoşlanma durumudur. Yadırganmamalıdır oldukça doğal bir dürtüdür ki doğa anada bile çokça örneklerine rastlanır. Doğruluğu tartışılır bir yerde okumuştum. Anne karnındaki erkek bebeklere annenin yabanci bir cinsiyet oldugu icin antikor urettigi ve fazla uretilir ise dogumdan itibaren bu ozelligi kazanabilirler. Etrafimda bulunmasini istedigim insan gibi insandirlar. Cogu heteroseksuelden daha iliman, sicakkanli ve yardimseverlerdir.
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali
Edit: ama sempatik bulduğum gerceğide var
Edit: ama sempatik bulduğum gerceğide var
Bir erkek olarak bir erkekten hoşlanma ya da bir kadın olarak bir kadından hoşlanmak. Transgenderlik ile karıştırmayın...
ülkemizde "şeytan'ın işi" diye tanımlanan, ancak benim öyle düşünmediğim cinsel tercihtir. bir kişinin ne yaşadığını, nasıl bir geçmişi olduğunu, neler düşündüğünü nereden bilebilirsin de böyle yorum yapabilirsin? lanetliyorum
Hastalık değildir. Ruhsal bir bozukluk değildir. Nasıl ben bir erkeğe aşık olmaya kendim karar vermediysem hemcinslerine aşık olmaya, ilgi duymaya da onlar karar vermemiştir. Heteroseksüellikle homoseksüelliğin hiçbir farkı yoktur. Sevmenize gerek yok saygı duyun rahat bırakın insanları ya. Kimse sizden gelin başımı okşayın demiyor kardeşim öldürmeyin, dövmeyin, kendilerini öldürmelerine sebep olacak baskı kurmayın üstlerinde.
Türkiyede sürekli yanlış tartışılan/savunulan durum. Eşcinsellik normal bir şeydir. Eşcinsellere saygı duymak gerekir diye düşünüyorum. Ama lgbt'nin temiz duygularla düzenlediği onur yürüyüşünde sokakta çırılçıplak soyunan travestiler var. Bu saygı duyulacak bir şey değil. 2 yıl önceki yürüyüşte sokakta oral seks yaptılar aq. Bu mu sizin hak aramanız?
Açık bir eşcinsel olarak şunları söylemek istiyorum, biraz da içimi dökeceğim. “Türkiye'de eşcinsel olacağınıza” diye bir cümle kurmak istiyorum ama daha ötesi yok. Yok, skalanın en üstü orası. Kültürel, dini, etnik her azınlık belli bir ailede / çevrede doğar, zaten ailesi çocuğunun yaşayacağı sorunları bildiği için çocuğuna sahip çıkar.
Ailem bana hiçbir zaman sahip çıkmadı. “Erkekliklerini” hiçkimseye karışmayan o “ibneyi” döverek kanıtlayacaklarını düşünenlere karşı bile savunmadılar beni. “Normal” bir aile ortamında, “normal” iki abiyle evin ötekisi olarak büyüdüm. En güzel zamanlarımda bile beni bağlayan, tam potansiyelime ulaşmamı engelleyen zincirler ile büyüdüm. Arkadaşlarım “genç olurken”, sevgilileri ile gezip saçma sapan hareketler yaparken bana hiç bu imkan verilmedi. Hiç genç olamadım, sevgilimin elinden tutamadım, bağıramadım.
Siz hiç ikiye bölündüğünüzü hissettiniz mi? Hiçbir zaman birleştirilmeyecek bir şekilde ayrıştığınızı? Eşcinseller bu duyguyu anlar, özellikle de uzun bir süre açılmamış olanlar. Artık eşcinsel kimliğiniz ve “gerçek” kimliğiniz o kadar çatışmaya başlar ki, sanki hiç bitmeyen bir kimlik bunalımına girmişsiniz gibi olur. Her şeyi kontrol etmeye çalışırsınız ama olmaz, bu süreç eski kimliğin kül olmasına kadar sürer. Eski kimlik kül olduktan sonra ortada tek bir kişilik kalır ama bu yaralı bir kişiliktir.
Çoğu toparlayamaz zaten. Kendini hedonist bir yaşama verir. İmam Hatipten çıktıktan sonra mini etek giyen sümeyyeden farkı yoktur aslında. Aktivizmin önemi buralarda kaybolur. Kendi komünitesinde mutludur, toplum yatak odasına karışmadığı için sesini de çıkartmaz. Bu adeta bir suskunluk sarmalıdır. Kaldı ki haklarını istediğinde sürekli sindirilmiş, bu şekilde büyümüş bir azınlığız biz.
Yine de, Türkiye'deki eşcinsel hareketinin gelişmemesinin tek nedeni biz lubunların konformist tutumudur. “Niye sivrileyim” diye hakkını aramayan, “bunlar gereksiz yeağ” diyerek her yerin kendi yaşadığı entellikte olduğunu düşünen berkecanların suçudur bu. “Translar ölüyor ühühühü” dedikten sonra “bağ benim belletirim, am benim dillletirim” tarzı sloganlar atan sözde eşcinsel örgütlerinin suçudur bu.
Tarihte haklarını “sivil itaatsizlik” ile alan tek bir azınlık yok. Modern Eşcinsel Tarihi [Compton olayı gibi birkaç şeyi saymazsak] Stonewall ile başlar. Marsha Johnson, sonucunu bilmeden polise bir tuğla fırlatır. Arkasından GLF, OutRAGE, Lesbian Avengers gibi oluşumlar kurulur zaten. Türkiye'de bunu kim yapabilir? Yapamaz kimse. Anca olanlara üzülüyor gibi yapıp hedonist hayatına devam eder. Bahsettiğim Amerika da, 1960'larda oldukça muhafazakardı.
Bu yüzden her gün üzgün uyanıyorum. Biz cesur olamadığımız için bizim yaşadıklarımızı tekrar yaşayacak, zorbalığa uğratacak, aynı şeyleri yaşayacak eşcinseller doğuyor her gün. Ve hepsi, bizim suçumuz.
Ailem bana hiçbir zaman sahip çıkmadı. “Erkekliklerini” hiçkimseye karışmayan o “ibneyi” döverek kanıtlayacaklarını düşünenlere karşı bile savunmadılar beni. “Normal” bir aile ortamında, “normal” iki abiyle evin ötekisi olarak büyüdüm. En güzel zamanlarımda bile beni bağlayan, tam potansiyelime ulaşmamı engelleyen zincirler ile büyüdüm. Arkadaşlarım “genç olurken”, sevgilileri ile gezip saçma sapan hareketler yaparken bana hiç bu imkan verilmedi. Hiç genç olamadım, sevgilimin elinden tutamadım, bağıramadım.
Siz hiç ikiye bölündüğünüzü hissettiniz mi? Hiçbir zaman birleştirilmeyecek bir şekilde ayrıştığınızı? Eşcinseller bu duyguyu anlar, özellikle de uzun bir süre açılmamış olanlar. Artık eşcinsel kimliğiniz ve “gerçek” kimliğiniz o kadar çatışmaya başlar ki, sanki hiç bitmeyen bir kimlik bunalımına girmişsiniz gibi olur. Her şeyi kontrol etmeye çalışırsınız ama olmaz, bu süreç eski kimliğin kül olmasına kadar sürer. Eski kimlik kül olduktan sonra ortada tek bir kişilik kalır ama bu yaralı bir kişiliktir.
Çoğu toparlayamaz zaten. Kendini hedonist bir yaşama verir. İmam Hatipten çıktıktan sonra mini etek giyen sümeyyeden farkı yoktur aslında. Aktivizmin önemi buralarda kaybolur. Kendi komünitesinde mutludur, toplum yatak odasına karışmadığı için sesini de çıkartmaz. Bu adeta bir suskunluk sarmalıdır. Kaldı ki haklarını istediğinde sürekli sindirilmiş, bu şekilde büyümüş bir azınlığız biz.
Yine de, Türkiye'deki eşcinsel hareketinin gelişmemesinin tek nedeni biz lubunların konformist tutumudur. “Niye sivrileyim” diye hakkını aramayan, “bunlar gereksiz yeağ” diyerek her yerin kendi yaşadığı entellikte olduğunu düşünen berkecanların suçudur bu. “Translar ölüyor ühühühü” dedikten sonra “bağ benim belletirim, am benim dillletirim” tarzı sloganlar atan sözde eşcinsel örgütlerinin suçudur bu.
Tarihte haklarını “sivil itaatsizlik” ile alan tek bir azınlık yok. Modern Eşcinsel Tarihi [Compton olayı gibi birkaç şeyi saymazsak] Stonewall ile başlar. Marsha Johnson, sonucunu bilmeden polise bir tuğla fırlatır. Arkasından GLF, OutRAGE, Lesbian Avengers gibi oluşumlar kurulur zaten. Türkiye'de bunu kim yapabilir? Yapamaz kimse. Anca olanlara üzülüyor gibi yapıp hedonist hayatına devam eder. Bahsettiğim Amerika da, 1960'larda oldukça muhafazakardı.
Bu yüzden her gün üzgün uyanıyorum. Biz cesur olamadığımız için bizim yaşadıklarımızı tekrar yaşayacak, zorbalığa uğratacak, aynı şeyleri yaşayacak eşcinseller doğuyor her gün. Ve hepsi, bizim suçumuz.