ben hala çocukken bir şeye üzülüp ağlarken babamın gönlümü almaya ve beni mutlu etmeye geldiği zamanki ses tonunda takılı kalmış bir insan olarak o raddeden ileri gidebilmiş değilim fakat biliyorum ki aranızda birilerinin sesinde onu saatlerce konuşmadan dinleyebilecek kadar huzur buluyorsunuz. ne mutlu...
birinin sesinde huzur bulmak
O sesi bir daha duymayacak olmanın verdiği hüzün.
o sesin gideceği günü hayal ederken birden fazla ölüp ölüp dirilmektir
anne sesi birincidir
bulmak yoktur. bulduğunu zannetmek vardır.
aynı ses "biz yürütemiyoruz" dediğinde huzur falan bırakmaz çünkü. ses aynı, ton aynı ama olay ses değil.
aynı ses "biz yürütemiyoruz" dediğinde huzur falan bırakmaz çünkü. ses aynı, ton aynı ama olay ses değil.
huzur bulmam biraz zor olduğu için asla yaşayamayacağım durumdur.
(bkz:o ses kuran)
Tam 4 sene oldu... sanırım artık yeni biri lazım. Bir zamanlar ne kadar o varken yeni birileri istemesemde...
o sesi bir daha duyamayacak olmak, verdiği huzurun 40 katı hüznü üstünüze yığar, altında ezilirsiniz.
En son buraya sadece babamın gönlümü almaya geldiğindeki ses tonunu huzur olarak tanımladığımı yazmıştım, sanırım huzur bulunacak başka bir ses var hayatımda ama pek huzur bulunacak şeyler söylemiyor orası ayrı. Yine de ne mutlu diyebilirim ilk girideki gibi.