Türklerin yörüklük (konar-göçerlik) sisteminin ana karakteridir. Türkler kafalarına göre gezmezdi. Her obanın, aşiretin kendi ana bölgesi vardı.
Obalar, yazın yüksek ve serin yaylalara çıkarlardı (yazlak). Kışın ise alçak ovalara inerlerdi (kışlak). Tüm bu sistemin sebebi ise türklerin ana geçim kaynağının hayvancılık olmasıydı.