kanser olmak. ailesinin yarısından fazlasını bu hastalıktan kaybetmiş biri olarak en büyük korkumdur. ölmek sorun değil de kanser olarak ölmek düşüncesi bile dayanılmaz.
yazarların en büyük korkusu
şeriatın gelmesidir net. Hastalıktan veya normal olarak ölmek seni ve çevreni üzer ama şeriat geldimi, acı bir şekilde öldürüyor şerefsizler. Yani sen ve çevren dışında neredeyse bütün ege üzülecektir.
dar alan
korktuklarımın başıma gelmesinden çok korkuyorum.
değer verdiğim herkesten uzun yaşamak.
ölümden sonrası... o kocaman hiçlik korkutuyor.
Şu anlık; üniversiteye geçiş sınav(lar)ı.
çomar olmak
annemi kaybetmektir herhalde ya. kişisel olarak bi korkum var mı yok mu henüz farketmedim, ama sevdiklerimi yitirmek düşüncesi baya korkutuyor
Sevdiğim kişi tarafından reddedilmek.
2 tane var çok ciddi hemde
sevdiğim birimi kaybetmek
nefes alamadan veya boğularak ölmek
sevdiğim birimi kaybetmek
nefes alamadan veya boğularak ölmek
Annemin ölmesi. En azından zamanından önce ölmesi. Gerçekten bundan çok korkuyorum sözlük. 19 yaşımdayken kaybettim ben babamı. Şu an 22deyim. Babamla aramız o kadar da iyi değilken bile acısına dayanamadım bir türlü, hala içim acıyo. Onun ölümünden sonra başladım mesela sigaraya ama bir şekilde alıştım. Fakat annemin ölümüne nasıl alışacağımı bilmiyorum sözlük. Gerçekten çok korkuyorum onun ölmesinden pek belli etmesem de.
Sevdiğim kişilerden önce ölmek. Kim ne kadar üzülür bilemiyorum ama ömür boyu öyle veya böyle beni hatırlayıp bir şekilde üzülmelerini istemem. Böyle bir şeye sebep olmak istemem. Onların benden önce ölmesi benim için çok zor olacak belki ama onlar yerine üzülmeye razıyım yine de.
Kalabalıklar
kurbağa