yazarlarda terapi etkisi yaratan şeyler

Yazarların, buhran anlarında sıkıntılarını çekip alan şeyler ya da aktivitelerdir.

Ben elde bulaşık yıkamaya ba-yı-lı-yo-rum mesela. Beynim kulaklarımdan akıyor, ilk günkü kadar bebek oluyorum nedense. En son tezgâhı kuruladıktan sonra o herife sövmeye devam ediyorum evet ama anlık rahatlama konusunda daha iyisi yok!

Ağlamak. Müzik dinleyerek ağlamak rahatlatıyor beni en çok.

resim yapmak. başladığımdan beri daha mutluyum.

illa resim olmayabilir tabi, ama bir şeyler üretmek insana iyi geliyor. yaşadığını hissettiriyor. ara sıra depresyona meyleden herkese tavsiye ederim.

(bkz: İzmir marşı)

Şöyle bir litre şarap içtikten sonra hafif bi çakır keyif olurum o halde yatarak açık havada sigara yahut nargile içtiğimde yeni doğmuş bebek gibi oluyorum

Yürümek, sürekli arkada kalan ayağını diğerinin önüne alarak mesafe kaydederek hareket etme eylemi diyerek basit bir şekilde anlatılabilir ama yürümek hala yaşadığımı hatırlamama sebep oluyor. Bence muazzam

adonis çalışmak.

melodic veya progressive black/death metal ve herhangi birinin omuzuna yatmak

ahmet kaya şarkıları içinde bulunduğum her durumla ilgili bir şarkısı var

gece balkona yahut iyi havası olan bir yere çıkıp etrafı izleyerek derin düşüncelere dalmak

Yollarda olmak. Seyahat kendiliğinden terapi etkisine sahip. Bir yerlere ulaşmak, varmayı beklemek, bir yere gitmek için çaba sarfetmek, yaşanılan yerin değişmesi, solunan havanın başka kokması iyi gelir insana.

rüzgar

yoga, spor ve en etkilisi gece tek başına arabayla uzun yola çıkıp teyipten müzik dinlemek. çıktığınız yol, gün aydığında ege'ye varıyorsa da mutlu sonlu oluyor

suskunlardaki ecevit gibi ağlayarak koşmak. evet benim için dünyanın en güzel terapisidir ilk defa yaptığımda üsküdardan beykoza kadar koşmuştum. geçen gün ağlamayarak koşmayı denedim zira depresyondan çıkalı 1 ay oluyor. kuzguncuktan otobüsle geri döndüm

Dursun özbekin olmadığı bir galatasaray hayal etmek