confessions

pohyiyen

Yazar  · 18 Ağustos 2017 Cuma

  1. toplam giri 22
  2. takipçi 1
  3. puan 423

kabus 22

pohyiyen
2006 yılında çıkış yapmış Türk oyunu. Türkiye'de oyun sektöründe devrim yaratmıştır diyeceğim ama maalesef hala Türk oyun sektörü Türk film sektörü gibi vasat.

hüda-par

pohyiyen
islamcı-şeriat yanlısı, çoğunluğunu kürtlerin oluşturduğu bir partidir. her ne kadar mevcut düzeni yıkıp şeriata dayalı bir devlet sistemi getirmeye çalışsalarda pkk'ya karşı verdiği mücadele ve ayrılıkçı olmadıkları için hdp'den daha olumlu bakar Türk tarafı.

ırkçılık

pohyiyen
birkaç yıl önce ekşi sözlükteki yine ırkçılıkla alakalı bir başlıkta azınlık etnik gruplara mensup kişilerin yaptığı zorbalıklardan dert yakınan bir kişiye ayarı verdiğini zanneden hümanistin cevabı şuydu: sırf savunma mekanizması farklı diye bir ırka mensup kişiden nefret etme hakkını kendinde gören geri zekalılar var falan gibi bir şeydi.

bende şunu düşünmüştüm peki zorbalığa maruz kalan kişinin bir etnik gruptan nefret edip onlara karşı ön yargılı olması da bir savunma mekanizması olamaz mıydı?
küçükken mahallemdeki çingenelerden ve kürtlerden çok zorbalıklar görmüştüm. sırf zevk için veya cebindeki üç beş kuruşu gasp edebilmek için mahallemdeki beyaz çocukları(kürt veya çingene olmayanlar) öldüresiye dövdüklerine çokça şahit oldum. ben de bu zorbalıklardan nasibimi almıştım tabii. bunlar asla bir kişi kavgaya gir(e)mezdi. en az 6-7 kişi dolaşırlardı her zaman. bu zorbalıklar lisenin son yıllarına kadar devam etti. bu yüzden de içimde büyük bir ön yargı ve nefret oluşmuştu. kürtlere olan ön yargım kısa sürede kayboldu. çünkü iyiliklerini de görmüştüm ve daha sonradan tanıştıp arkadaş olduğum kürtlerle zorbalıklarına maruz kaldığım kişilerin hiçbir alakası yoktu. sanırım bu da benim şanssızlığım. sadece bir grubu referans alarak tüm ırkı yargılayamayız değil mi? ama çingenelere karşı olan ön yargım hiçbir zaman yok olmadı. 16-17 yaşlarımdayken resmen bir neo-nazi gibiydim. bir keresinde de bu çingenelerin sataşmalarından cinnet getirip bunların evini taşlayıp bağırmıştım: "anasını siktiğimin çocukları size yaşama hakkı verenin anasını avradını s*keyim" ve "hitler sizi fırında yakmakla en iyisini yapmış" falan diye.

ama şimdi böyle düşünüyor muyum?

HAYIR!

Ama yinede ön yargılarım var! Bunu da mazur görün. Durumumu anlatan en güzel film sanırım American history x. o filmde de beyaz çocukların ırkçı çetelere katılma sebebi olarak meksikalı ve zenci çetelerden sürekli dayak yemeleri gösteriliyordu.

"Hiç kimse, doğuştan, başka bir insanın ten rengi, geçmişi ya da dini yüzünden ondan nefret etmez. İnsanların nefreti öğrenmesi gerekir. Ve eğer, onlara nefret öğretiliyorsa, sevgi de öğretilebilir." Nelson Mandela
2 /