Geceleri kendiliğinden çıtırdar. Küçükken yanında ki boşluklardan içeri taso çöp falan atardım. Sonsuz bir kuyu gibi gelirdi.
Tüplü televizyon
Hatırlıyorum da ankara gölbaşında oturduğumuz yıllarda bir tane `ıtt` marka olanına sahiptik.35 ekranlık tvden bu arkadaşa terfi etmek pek kolay olmadı, zira ahşap kasaya sahip karasal yayın mantığıyla çalışan bu televizyon, ortalama bir ingiliz challenger tankına eşdeğer ağırlıktaydı.tabii ki bir kumandası yoktu, babamın direktifleriyle kanal değiştirdiğim zamanları hatırlıyorum şuan.ankaradaki anten karmaşasından çoğu zaman yayın giderdi tarama arama çıngıl çotak şeyler yoktu tabi.sanki 1940larda yaşamış gibi konuştuğumun farkındayım fakat tornavida saplama usulüyle kanal ayarı yapılan bir fosildi.Nihayetinde ankaradan taşınırken yerini arçelik marka 72 ekran başka bir kitle imha silahının almasıyla yollarımızı ayırdık.
(bkz: uzaktan kumandanın evde standart olmadığı yıllar)
(bkz: uzaktan kumandanın evde standart olmadığı yıllar)
Bakaldan aldığım dövmeli sakızların çıkartmalarını yan taraflarına yapıştırırdım.
Hey gidi günler hey..
Hey gidi günler hey..
Samimidir
cocuklugumun kumandasiz televizyonu. evde ailenin kalani, televizyon ve buzdolabindan yasca kucuk olarak buyumek bende aidiyet sorunu yaratti ayni zamanda. hala bir yerlerde calisiyordur umarim.
Bir zamanlar 3 tane sony olanından vardı bizde onlar da son oldu zaten yerlerini samsung,lg,phillips tvler aldı.
Vizontele tuba.
Arkadaşlarımı evime çağırmama engel olan.tipsiz,simsiyah bir televizyon