Ardından doğar güneş tepelerin
Mınakoyim teletabilerin
sözlük yazarlarının şiirleri
bir gün daha batıyor güneşle birlikte
sende gidiyorsun beyaz bir gelinlikle
yaram derin yaram kor
yakıyor dünyanı ama
görmüyorsun
sende gidiyorsun beyaz bir gelinlikle
yaram derin yaram kor
yakıyor dünyanı ama
görmüyorsun
Neyi yaşıyoruz şu anda
Nelerle sığmıyoruz dünyaya
Aşktan
Öfkeye geçiriyoruz birdenbire
Sevinçten üzüntülere
Durgunluktan coşkulara koşuyoruz
Coşkulardan
Mutsuzluğa gömülüyoruz sessizce
Ve yaşıyoruz böylece her yılı
Koskoca bitmez bir saniyede
Bu çelişkili yürüyüşler içinde
Bizden ne kalır ki geriye
Bir ölenle ölebilmek
Bir gülenle gülebilmek
Mutluluğuna sevinmek insanlığın
Kan ağlamak ölümlerine
Ve Afrika'lı kapkara bir acıyı
Duyabilmek bembeyaz yüreğimizde
(bkz:Adnan yücel)
Nelerle sığmıyoruz dünyaya
Aşktan
Öfkeye geçiriyoruz birdenbire
Sevinçten üzüntülere
Durgunluktan coşkulara koşuyoruz
Coşkulardan
Mutsuzluğa gömülüyoruz sessizce
Ve yaşıyoruz böylece her yılı
Koskoca bitmez bir saniyede
Bu çelişkili yürüyüşler içinde
Bizden ne kalır ki geriye
Bir ölenle ölebilmek
Bir gülenle gülebilmek
Mutluluğuna sevinmek insanlığın
Kan ağlamak ölümlerine
Ve Afrika'lı kapkara bir acıyı
Duyabilmek bembeyaz yüreğimizde
(bkz:Adnan yücel)
Böyle kurşuni bir günde
Hatta herkes yağmurdan kaçarken yağmura basa basa
Gökyüzüne bakıp kirpiklerimi ıslatan yağmurla vedalaşacağım
Kupkuru dudaklarımı ıslatacak son kez
Son kez diyeceğim ki;
Yağmur herkesindir!
Toprak herkesin.
Son kez bırakacağım dünyamda yaşayan insana bir yağmur damlası.
Eşit bölüşüm
Hatıram dar.
Islak İdam / Ağustos 2014
Hatta herkes yağmurdan kaçarken yağmura basa basa
Gökyüzüne bakıp kirpiklerimi ıslatan yağmurla vedalaşacağım
Kupkuru dudaklarımı ıslatacak son kez
Son kez diyeceğim ki;
Yağmur herkesindir!
Toprak herkesin.
Son kez bırakacağım dünyamda yaşayan insana bir yağmur damlası.
Eşit bölüşüm
Hatıram dar.
Islak İdam / Ağustos 2014
Kan kırmızı gökyüzünde karla karışık hüzün var
üzgün üzgün dolaşıyor sevdalılar
kuşlar konuyor dallara
goncalar dönüyor zambaklara
kelimeler yetmiyor papatyalara
korkuyorum
endişeli acı bir bekleyiş bu
her an ölecekmiş gibi
hiç bitmeyecekmiş gibi
son kışta birikti korku
bir kuş daha uçtu
mutluluk kuşuydu bu
acıyı tatlı yapan bir kuş
sancı toplandı gecede
ay yaklaştı el aleme
bize korku kaldı
hiç olmuşcasına bir korku
arabalar,vapurlar son rıhtımda
bize kalan acıyla karışık fırtına
korku doğuyor rüyalarıma
meraklandıran bir korku
korku tarlasına çıkıyor bütün sokaklar
kalbimin sokaklarında infilak ediyor bombalar
ne yazık çok yazık
ölümle yaşam arasında ince bir çizgi bu