Dostoyevski'nin yarattığı en karanlık karakterlerden birisidir. Yaygın bir görüşün aksine, raskolnikov tefeci kadını öldürdüğü için asla pişmanlık yaşamamıştır. En azından benim görüşüm bu yönde. Raskolnikov'u mahveden şey kıskançlığı ve harisliğidir. Napolyon'u, muhammed'i ve onlar gibi tarihin çarkını döndürebilme özelliğine sahip insanları kıskanır. Onların yaptığı ve söylediği her şey yasadır, tamamen meşrudur. Ne kadar kötülük yaparlarsa yapsınlar, yine de kahramandırlar toplumun gözünde. Raskolnikov ise sadece yaşlı ve şerefsiz bir kadını öldürdüğü için şekilden şekile girmek zorunda kalmıştır. İşte onu mahveden bu gerçekliktir.
rodion romanoviç raskolnikov
dostoyevski'nin itiraf edemediği kişiliğidir.
dostoyevski'nin suç ve ceza romanındaki ana karakter.
adı, Родион Романович Раскольников; ''radion romanoviç raskolnikof'' şeklinde okunur.
dostoyevski öyle güzel yazmıştır ki Raskolnikov'un alyona İvanovna'yı öldüreceği günün tüm detaylarını okuyucuya ustalıkla aktarır. Raskolnikov'un kaygıları, düşünceleri, duyguları okurun beyninde daha da net şekillenir.
ayrıca raskolnikov bir nihilisttir aslında, değerlerinden kopmuştur, sonra kendine gelmiştir;
Raskolnikov'un üniversite yıllarında yazdığı yazılar da Nietzsche felsefesiyle paraleldir. Raskolnikov, üstinsan düşüncesinden bahseder. Tarihe adını yazdırmış olan Napolyon, Muhammed gibi kişilerin sokaktaki insanlardan farklı olduğunu söyler. Sokaktaki insanlar, üstinsanların dediklerini yapmak için vardırlar. Yalnızca Napolyon, Muhammed gibi kişilerin yaşamları değerlidir. Raskolnikov da kendisini onlardan sayar. Bu sebeple üniversitedeki hukuk eğitimini yarıda bırakmıştır. Yazılı adaletin gücüne inanmaz, dine inanmaz, Katerina İvanovna gibi insanların yaşamaları için hiçbir sebep yoktur ona göre. Ancak gözden kaçırdığı bir nokta vardır. Üstinsanlar bunları düşünmezler onlar zaten yapmaları gerekeni yapmak için doğmuşlardır. Cinayetleri işledikten sonra büyük bir vicdan azabı duyar. Bu yalnızca katil olmanın getirdiği bir sonuç değildir. Raskolnikov, üstinsan düşüncesini kaybetmiştir, inandığı tüm değerler çökmüştür.
-dostoyevski'nin bütün roman kişileri gibi, yazarın kendisi gibi, o da birbiriyle çelişen ikiz bir kişilik taşır. bir yandan gözünü kırpmadan iki cana kıyacak kadar gaddar ve katı yüreklidir. diğer yandan, arabanın altında ezilen marmeladov'un ailesine bütün parasını çıkarıp verecek kadar merhametli ve iyi yüreklidir.
raskolnikov, özellikle ''binlerce genç, körpe hayatı'' kurtarmak için tefeci koca karıyı öldürdüğü halde, aldığı paralara el bile sürmemiş, bunları götürüp bir taşın altına saklamıştır. bu davranış ancak dostoyevski'nin kişilerine özgü bir çelişkidir.
koca karıyı öldürdükten sonra ''ben koca karıyı değil, kendimi öldürdüm'' inancındadır.-
Raskolnikov kendinden başka hiçbir şeye inanmıyor, kendini halktan tamamen soyutladığını fark edince kurtuluşu polise teslim olmakta buluyor. Sürgünde ağır işler yaparak manevi anlamda günahlarından kurtulmayı ve halkın arasına tekrar girmeyi umut ediyor.
adı, Родион Романович Раскольников; ''radion romanoviç raskolnikof'' şeklinde okunur.
dostoyevski öyle güzel yazmıştır ki Raskolnikov'un alyona İvanovna'yı öldüreceği günün tüm detaylarını okuyucuya ustalıkla aktarır. Raskolnikov'un kaygıları, düşünceleri, duyguları okurun beyninde daha da net şekillenir.
ayrıca raskolnikov bir nihilisttir aslında, değerlerinden kopmuştur, sonra kendine gelmiştir;
Raskolnikov'un üniversite yıllarında yazdığı yazılar da Nietzsche felsefesiyle paraleldir. Raskolnikov, üstinsan düşüncesinden bahseder. Tarihe adını yazdırmış olan Napolyon, Muhammed gibi kişilerin sokaktaki insanlardan farklı olduğunu söyler. Sokaktaki insanlar, üstinsanların dediklerini yapmak için vardırlar. Yalnızca Napolyon, Muhammed gibi kişilerin yaşamları değerlidir. Raskolnikov da kendisini onlardan sayar. Bu sebeple üniversitedeki hukuk eğitimini yarıda bırakmıştır. Yazılı adaletin gücüne inanmaz, dine inanmaz, Katerina İvanovna gibi insanların yaşamaları için hiçbir sebep yoktur ona göre. Ancak gözden kaçırdığı bir nokta vardır. Üstinsanlar bunları düşünmezler onlar zaten yapmaları gerekeni yapmak için doğmuşlardır. Cinayetleri işledikten sonra büyük bir vicdan azabı duyar. Bu yalnızca katil olmanın getirdiği bir sonuç değildir. Raskolnikov, üstinsan düşüncesini kaybetmiştir, inandığı tüm değerler çökmüştür.
-dostoyevski'nin bütün roman kişileri gibi, yazarın kendisi gibi, o da birbiriyle çelişen ikiz bir kişilik taşır. bir yandan gözünü kırpmadan iki cana kıyacak kadar gaddar ve katı yüreklidir. diğer yandan, arabanın altında ezilen marmeladov'un ailesine bütün parasını çıkarıp verecek kadar merhametli ve iyi yüreklidir.
raskolnikov, özellikle ''binlerce genç, körpe hayatı'' kurtarmak için tefeci koca karıyı öldürdüğü halde, aldığı paralara el bile sürmemiş, bunları götürüp bir taşın altına saklamıştır. bu davranış ancak dostoyevski'nin kişilerine özgü bir çelişkidir.
koca karıyı öldürdükten sonra ''ben koca karıyı değil, kendimi öldürdüm'' inancındadır.-
Raskolnikov kendinden başka hiçbir şeye inanmıyor, kendini halktan tamamen soyutladığını fark edince kurtuluşu polise teslim olmakta buluyor. Sürgünde ağır işler yaparak manevi anlamda günahlarından kurtulmayı ve halkın arasına tekrar girmeyi umut ediyor.