romantik şiir anlayışına tepki olarak 19. yüzyılın sonunda Fransa'da ortaya çıkmış akımdır. şiirdeki gerçeklik diyebileceğimiz parnasizm, bir anlamda realizmle natüralizmin şiirdeki sentezinden oluşmuştur. 1886'da ''parnas'' adlı derginin yayınlanmasıyla ortaya çıkmıştır. (parnas: mitolojide ilham perilerinin yaşadığı inanılan efsanevi dağın adı)
doğal güzelliğe ve dış görünüşe büyük önem verir.
sanat sanat içindir ilkesini savunmuştur.
parnasyenler şiiri salt biçim olarak görürler bu yüzden biçim güzelliği her şeyin üstünde tutarlar.
kelimeler seçilerek kullanılır, kelimelerin sıralanışı ve ahenk önemlidir.
kafiye ve redife önem verilir.
parnasyenler eski yunan ve latin mitolojisine büyük hayranlık duyarlar.
temsilcileri: th. gauthier, theodore debanvaille, francois coppee
türk edebiyatında ise; tevfik fikret, cenap sahabettin, yahya kemal'dir.