Uzun bir süre sadece ben mi korkuyorum diye çevremden sakladığım korku hastalığı. Sebebini bilmiyorum fakat bütün fobilerimi yenmeme rağmen buna karşı bir yöntem bulamadım. Gördüğüm yerde kaçabilirsem kaçarım, kaçamazsam donup kalırım.
palyaço fobisi
coulrophobia yada türkçe karşılığıyla palyaço korkusu genellikle öyle belirgin bir etkilere sahip olmasa da bu fobi sahiplerin de palyançolara karşı hafif bir tedirğinlik hissi oluşturur.Genelde insanlara bahsedince ise aaa neden ki çok sevimliler gibi tepkiler alırlar, eski sınıf arkadaşım ve laik sözlük yazarı olan (bkz:diablo)da da bu rahatsızlık vardır.
Küçükken Stephen hawking in "It" filmini izleyenler belirli bir süre palyaçolardan korkmuştur. En azından ben korktum
Bende olmayan durumdur. Bende sadece palyaçolara karşı bir kırgınlık var.
Efenim olay şöyle;
Sene 2004 herhalde abimin doğum günü vardı. Doğum gününe palyaço geldi ama o heyvan palyaçoyu hiç takmadan ağladı zırladı, arıza çıkarttı. Ama ben öyle miydim sabahtan akşama kadar palyaçoyla konuştum, oyunlar oynadım, bana dergiler verdi (bkz:milliyet kardeş) (bkz:miço) şakalar yaptı, yüzümü boyadı... diğer çocuklar abimle ps2 oynarken ben palyaçoyla oynuyodum yani. Sonrasında palyaço evden giderken ona sordum
-abi benim de doğum günüme gelicek misin? diye
-tabi gelicem. dedi.
O günden sonra anaokulunde herkese palyaçoyu anlattım, yüzümü boyadım (black metal sevgim buradan geliyor olabilir), burnuma kayısı-elma envai çeşit yuvarlak meyveyi koyup palyaço burnu yaptım. (Hatta kırmızı erikten yaptığımın resmi hala durur.)
Birkaç ay sonra 14 ekim geldi artık benim doğum günüm gelmişti. Sabah akşam beklediğim, herkese anlattığım, taklitleri yaptığım palyaço bana da gelecekti. Ama gelmedi!! O gün çok ağlamıştım zaten ziyarete de kimse gelmedi. Babam bi pasta almıştı sağolsun annem de oyun hamuru. Şimdi düşününce kendime kızıyorum. O sene taşınma telaşı vardı babama taşınmamıza sebebiyet veren komşu kavgası yüzünden tazminat binmişti ama 5 yaşındaki bir çocuk bunları bilmez sadece palyaçoyu ister.
Beni en çok yıkan ise 23 kasımdaki ailenin peri kızı sapsarı saçları ve sempatik hareketleriyle herkesin gözünde ay parçası gibi görünen, ailesi biraz daha varlıklı kuzenimin (tabi benim kıskançlıktam çatladığım) doğum gününe de palyaço gelmesi. Palyaçoya sinirlenmiştim ve kırılmıştım baya trip attım swh tabi palyaço geçen seferki adam değil başka bi adamdı. Herhalde içinden "noluyoruz mq" demiştir. Olayı anladıktan sonra gönlümü almıştı ama ben yine kendimi özel görmüyodum.
Sonuç
-hala her doğum günümde palyaço mevzusu şakayla karışık açılır.
-Palyaçoları aşırı fazla severim ama çok kırgınım
-palyaço olmak isterdim. Tabi sirk palyaçosu esnek bedene sahibim, her türlü manyaklığı ip cambazlığını yaparım ve en önemlisi çocuklarla iletişimim çok iyi. Güzel olurdu ve son parantezim (olmadı)
Efenim olay şöyle;
Sene 2004 herhalde abimin doğum günü vardı. Doğum gününe palyaço geldi ama o heyvan palyaçoyu hiç takmadan ağladı zırladı, arıza çıkarttı. Ama ben öyle miydim sabahtan akşama kadar palyaçoyla konuştum, oyunlar oynadım, bana dergiler verdi (bkz:milliyet kardeş) (bkz:miço) şakalar yaptı, yüzümü boyadı... diğer çocuklar abimle ps2 oynarken ben palyaçoyla oynuyodum yani. Sonrasında palyaço evden giderken ona sordum
-abi benim de doğum günüme gelicek misin? diye
-tabi gelicem. dedi.
O günden sonra anaokulunde herkese palyaçoyu anlattım, yüzümü boyadım (black metal sevgim buradan geliyor olabilir), burnuma kayısı-elma envai çeşit yuvarlak meyveyi koyup palyaço burnu yaptım. (Hatta kırmızı erikten yaptığımın resmi hala durur.)
Birkaç ay sonra 14 ekim geldi artık benim doğum günüm gelmişti. Sabah akşam beklediğim, herkese anlattığım, taklitleri yaptığım palyaço bana da gelecekti. Ama gelmedi!! O gün çok ağlamıştım zaten ziyarete de kimse gelmedi. Babam bi pasta almıştı sağolsun annem de oyun hamuru. Şimdi düşününce kendime kızıyorum. O sene taşınma telaşı vardı babama taşınmamıza sebebiyet veren komşu kavgası yüzünden tazminat binmişti ama 5 yaşındaki bir çocuk bunları bilmez sadece palyaçoyu ister.
Beni en çok yıkan ise 23 kasımdaki ailenin peri kızı sapsarı saçları ve sempatik hareketleriyle herkesin gözünde ay parçası gibi görünen, ailesi biraz daha varlıklı kuzenimin (tabi benim kıskançlıktam çatladığım) doğum gününe de palyaço gelmesi. Palyaçoya sinirlenmiştim ve kırılmıştım baya trip attım swh tabi palyaço geçen seferki adam değil başka bi adamdı. Herhalde içinden "noluyoruz mq" demiştir. Olayı anladıktan sonra gönlümü almıştı ama ben yine kendimi özel görmüyodum.
Sonuç
-hala her doğum günümde palyaço mevzusu şakayla karışık açılır.
-Palyaçoları aşırı fazla severim ama çok kırgınım
-palyaço olmak isterdim. Tabi sirk palyaçosu esnek bedene sahibim, her türlü manyaklığı ip cambazlığını yaparım ve en önemlisi çocuklarla iletişimim çok iyi. Güzel olurdu ve son parantezim (olmadı)
Bende de vardı vaktiyle.
Neşeli suratları bile korkunç gelir bana.
Yalnız olmadığımı anladığım başlık. Görünce istemsiz ürperti adımların hızlanıp sıklaşması ve 'never look back'