illüzyondur.
hafta içi maddi ve manevi sömürüye maruz kalınır, hafta sonu da cluba gidilir, sonra özgürüm, bireyim diye gezilir. böyle yüzbinler, belki de milyonlar vardır. halbuki ne özgürlüğü alasen; yılda kaç kez denize giriyorsun, türkiye'nin hangi şehrini gördün, kitap okumaya, dünya sinemasını anlamaya - 6 ayda 1 kez marvel comicslerden çakma kahraman filmlerine gitmek sayılmaz- gücün ve sabrın kalır mı. ama özgürüm, ailem yok, aşiretim yok bu şeye benziyor; ''p*ç olmak güzel bişey aslında hiç akraban yok'' diyor ya vizonteledeki. tamam geleneksel yapı da madalyonun başka bir tutsak tarafı ama sen de bunu -az veya komple kırdın diye- özgür değilsin be. mutlu da değilsin.